طبیب من

به گزارش خبرنگار طبیب من در بخش «چی و چجوری»؛ طبق مطالعات اخیر پژوهشگران دانشگاه آکسفورد بیماران مبتلا به سرطان پس از شیمی درمانی تحت تأثیر تعامل اجتماعی خود با دیگر بیماران قرار دارند.

در انگلستان به طور متوسط بیماران بعداز شیمی درمانی تا پنج سال یا بیشتر به زندگی خود ادامه می‌دهند و اگر در طی شیمی درمانی با بیمارانی در تماس باشند که پنج سال یا بیشتر زنده بودند، امید به زندگی در آن‌ها افزایش یافته و سال‌های بیشتری بعداز شیمی درمانی زنده می‌مانند.

نویسنده اصلی این تحقیق «جف لینِرت» می‌گوید: «الگوهای رفتاری افراد تحت تأثیر محیط آن‌ها است. به عنوان مثال در جمع دوستان حتی اگر از خوراکی سفارش داده شده خوشتان نیاید بیشتر غذا می‌خوریدیا وقتی دوچرخه سواری می‌کنید، صرف نظر از مهارت اطرافیان در میان دوستانتان عملکرد بهتری دارید.»

براساس این مشاهدات لنرت تحقیقی را طراحی کرد تا تأثیر تعاملات اجتماعی را بر بهبود بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی بررسی کند. وی در این تحقیق از مشاوره «دکتر فلیکس رید ساشا»، رئیس بخش تحقیقات اجتماعی و رفتاری آکسفورد کمبریج استفاده کرد.

این تیم اطلاعات مورد نیاز خود را از پرونده‌های پزشکی ۲ هزار  پزشک دو بیمارستان اصلی انگلستان دریافت کردند. هدف اصلی محاسبه میزان بقای پنج ساله بیماران به شکل درصدی بود. به این ترتیب که اگر این عدد در بیماری ۷۰درصد باشد؛ به این معناست که حدود ۷۰ نفر از میان ۱۰۰ نفر پنج سال بعد از شیمی درمانی هنوز زنده هستند. این افراد در اتاق‌هایی تعریف شده شیمی درمانی می‌شدند تا تعاملات اجتماعی‌اشان تحت نظر باشد.

نتایج مطالعات نشان داد، بیشترین درصد میزان بقا (۷۲ درصد) زمانی بود که بیماران با کسی که به مدت سال بیشتر زنده مانده بود هم‌زمان شیمی درمانی می‌شدند. پژوهشگران همچنین پیش‌بینی کردند که اگر بیماران سرطانی جدا از دیگر بیماران شیمی درمانی شوند این عدد به ۶۹٫۵ درصد می‌رسد.

لینرت در توضیح یافته‌های تیمش گفت: «۲ درصد تفاوت در میزان مرگ ممکن است زیاد نباشد اما بسیار قابل توجه است. این عدد در طول ۹ سال در پنج هزار بیمار معادل با نجات ۱۰۰ بیمار سرطانی است.»

وی در ارتباط با دلیل بروز این اتفاق افزود: «تصور ما بر این است شرایط در نظر گرفته شده باعث کاهش استرس و فشار در بیمار می‌شود؛ در نتیجه پاسخ بدن به شیمی درمانی و مبارزه سیستم ایمنی با سرطان بهبود می یابد. درواقع در استرس و فشار هورمون آدرنالین و برخی هورمون‌های دیگر ترشح می‌شود که پاسخ به شیمی درمانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین هر شرایطی که استرس فرد را در طول شیمی درمانی کاهش دهد به پاسخ بهتر او برای درمان کمک می‌کند.»

منبع: Sciencedaily

انتهای پیام/